Een film over familie, opgekropte emoties en verlies gemaakt binnen 48 uur.
In mijn tweede 48-Hour Film Project kregen we als genre Road-Movie en Horror. We kozen er uiteindelijk voor om alleen verder te gaan met Road-Movie, omdat dit aansloot bij het verhaal dat we bij het personage voelde. Het personage was een hamsteraar genaamd Chris en de prop een schaakstuk. De verplichte zin was ‘Doe niet zo dramatisch”. We kozen er als team voor om niet de gemakkelijke route te nemen en de gehele film als één scene aan te laten voelen. Weinig spanning, veel karakterontwikkeling.
Mijn rollen binnen dit project waren ontzettend divers. Onderstaand al mijn rollen:
Concepter — Scenarist — Script-Supervisor — Co-Art Director — Sound-Designer — Poster Designer
We wonnen twee awards en één nominatie:
Best use of line
Best use of character
Nominated for best leading role